อิทธิพลของรูปแบบการลงเสียงหนักและวรรณยุกต์ในภาษาไทยต่อการกำหนดพยางค์เสียงหนักในคำยืมภาษาอังกฤษของนักศึกษาไทยภาควิชาภาษาอังกฤษ

งานวิจัยนี้ศึกษาความสามารถของนักศึกษาที่มีสมิทธิภาพทางภาษาอังกฤษแตกต่างกันในการกำหนดการลงเสียงหนักในคำยืมภาษาอังกฤษซึ่งจำแนกตามจำนวนพยางค์ออกเป็นคำยืมประเภท             2 พยางค์ 3 พยางค์ และ 4 พยางค์ และยังศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างสามัตถิยะด้านรูปแบบของการลงเสียงหนักในคำยืมดังกล่าวโดยให้กาเครื่องหมายเสียงหนักลงในแบบทดสอบ กับความสามารถในการออกเสียงคำยืมเหล่านี้โดยการอ่านออกเสียง 2 แบบ ได้แก่การอ่านคำยืมในประโยคภาษาอังกฤษและการอ่านคำยืมเป็นคำเดี่ยวๆ นอกจากนี้ยังศึกษาผลกระทบของรูปแบบการลงเสียงหนักและวรรณยุกต์ในภาษาไทยต่อการลงเสียงหนักในคำยืมภาษาอังกฤษของกลุ่มตัวอย่างโดยอาศัยการฟังจากเจ้าของภาษา ผู้เข้าร่วมงานวิจัยได้แก่นักศึกษาชาวไทยที่เรียนภาษาอังกฤษเป็นภาษาต่างประเทศจำนวน 30 คน โดยมีการจำแนกระดับสมิทธิภาพภาษาอังกฤษเชิงเปรียบเทียงออกเป็นกลุ่มที่มีสมิทธิภาพสูงและกลุ่มที่มีสมิทธิภาพต่ำ

                ผลการวิจัยพบว่า ในการอ่านคำยืมในประโยค นักศึกษาทั้งสองกลุ่มลงเสียงหนักในคำยืมประเภท 3 พยางค์ได้ถูกต้องมากกว่าคำยืมประเภท 2 พยางค์ และนักศึกษามีปัญหากับการลงเสียงหนักในคำยืมประเภท 4 พยางค์มากที่สุด ส่วนเมื่อให้อ่านคำยืมเป็นคำเดี่ยวๆ พบว่านักศึกษาลงเสียงหนักผิดพลาดมากขึ้นตามจำนวนพยางค์ที่มีเพิ่มขึ้น ในการอ่านแบบคำเดี่ยวๆนี้ ความสามารถในการลงเสียงหนักในคำยืมประเภท 2 พยางค์ของนักศึกษาทั้งสองกลุ่มแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญ สำหรับการกาเครื่องหมายเสียงหนักลงในคำเพื่อวัดสามัตถิยะของนักศึกษานั้น พบว่านักศึกษาทั้งสองกลุ่มใส่เครื่องหมายเสียงหนักในคำยืมทั้ง 3 ประเภทได้ถูกต้องมากกว่าการอ่านออกเสียงทั้ง 2 แบบ ผลการศึกษายังแสดงให้เห็นว่านักศึกษา 2 กลุ่มมีสามัตถิยะด้านรูปแบบการลงเสียงหนักในคำยืม 3 พยางค์แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

สำหรับการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการใส่เครื่องหมายเสียงหนักและการออกเสียงคำยืมนั้น ผลการวิเคราะห์พบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างการใส่เครื่องหมายเสียงหนักในคำ 3 พยางค์กับการอ่านคำยืมแบบเป็นคำเดี่ยวๆ ส่วนคำยืมประเภท 4 พยางค์ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างการใส่เครื่องหมายกับการอ่านทั้ง 2 แบบ ทั้งนี้อาจสมมติฐานได้ว่านักศึกษาลงเสียงหนักในคำ 4 พยางค์ด้วยการสุ่ม เนื่องจากไม่มีความรู้ในการลงเสียงหนักในคำที่มีมากพยางค์อย่างเพียงพอ

ส่วนการศึกษาผลกระทบของรูปแบบการลงเสียงหนักและวรรณยุกต์ในภาษาไทยต่อการกำหนดพยางค์เสียงหนักในคำยืม พบว่าการอ่านคำยืมประเภท 2 พยางค์ของนักศึกษาได้รับอิทธิพลอย่างมากจากการแทรกแซงของภาษาที่หนึ่ง โดยวรรณยุกต์เสียงตรีเสียงโทและการออกเสียงสระยาวในพยางค์ท้ายของคำซึ่งเป็นคุณลักษณะเฉพาะของการลงเสียงหนักในภาษาไทยอาจนับได้ว่าเป็นสิ่งที่ทำให้เจ้าของภาษาอังกฤษฟังว่าเป็นการลงเสียงหนักในคำภาษาอังกฤษของผู้พูดชาวไทย สำหรับคำยืมที่มี 3 และ 4 พยางค์นั้น คาดว่านักศึกษาอาจทราบว่าเสียงหนักไม่ควรอยู่ที่พยางค์สุดท้ายของคำ โดยเฉพาะเมื่อเป็นคำที่ลงท้ายด้วยพยางค์ปัจจัยที่นักศึกษาพบบ่อย ดังนั้นแม้นักศึกษาอาจจะลงเสียงหนักแบบสุ่ม แต่ก็พบว่ามีนักศึกษาจำนวนน้อยมากที่ใส่เสียงหนักลงในพยางค์ท้าย ผลการศึกษานี้ชี้ให้เห็นว่าการแทรกแซงของภาษาที่หนึ่งจะเพิ่มบทบาทมากขึ้นเมื่อนักศึกษาออกเสียงคำยืมที่ใช้บ่อยในภาษาไทยซึ่งเป็นคำยืมที่มีพยางค์จำนวนน้อยคือมีสองพยางค์และจะเกิดขึ้นเมื่อนักศึกษาออกเสียงโดยไม่ระมัดระวังมากนัก

This study investigates the students’ ability, depending on their levels of English proficiency, to locate stress on English loanwords classified according to the number of syllables into: two-syllable, three-syllable and four-syllable loanwords. The study also examines relationships between the students’ competence of stress patterns of these loanwords, as measured by the stress marking task, and their ability to pronounce them in two types of oral-reading tasks: (1) reading the target loanwords in English sentences, and (2) reading these words in isolation. In addition, the study also seeks to qualitatively discuss the extent to which stress patterns and tones in Thai affect the stress placement of the target loanwords in oral-reading of the students, as perceived by a native English listener. Participants were 30 Thai EFL students classified into relatively high and low English proficiency groups.

The results reveal that in reading loanwords in sentences, the students in both groups read loanwords with three syllables more correctly than loanwords with two syllables, and they had substantial difficulty with stress in four-syllable loanwords. When reading the list of loanwords in isolation, it was found that the more syllables, the greater degree of incorrect stress placement the students made. In this task, the ability to read loanwords with two syllables between the high and low groups differed significantly. In the stress marking task, students in both groups had the highest degree of correct stress placement in all categories of loanwords. The results show that the two groups differed in their competence of the stress patterns of three-syllable loanwords at a statistically significant level.

With regard to relationships between stress marking and the students’ pronunciation of loanwords, statistical testing results reveal a significant correlation only between stress marking and reading the loanwords with three syllables in isolation. For four-syllable loanwords, the results show no significant correlation between stress marking and the oral-reading tasks. It was hypothesized that the students were likely to locate stress randomly on four-syllable loanwords due to insufficient knowledge of stress placement on English words with a high number of syllables.

In terms of the effects of stress patterns and tones in Thai on the resultant patterns of stress placement on loanwords, the results show that the students’ performance in reading two-syllable loanwords in sentences was influenced to a great extent by the negative transfer of L1. The high tone, the falling tone and full vowel length on the final syllable, characterized as stress in Thai, may be claimed to be accountable for the native English listener’s perception of stress in English words in the speech of Thai speakers. For loanwords containing three and four syllables, students were likely to be aware that stress does not usually fall on the last syllable of these loanwords, particularly when the loanwords contain suffixes that they were familiar with. Thus, although students tended to place stress at random, only a small number of students placed stress on the last syllable. The findings suggest that L1 transfer effect plays a more crucial role when the students pronounce frequently-used loanwords with a small number of syllables in less formal and careful speech.

---