ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเรียนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ ของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

การศึกษาเรื่อง ความสัมพันธ์ระหว่างพฤติกรรมการเรียนกับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ เป็นการวิจัยเชิงสำรวจ(Survey Research) มีวัตถุประสงค์ในการศึกษา 3 ข้อคือ 1).เพื่อศึกษาปัจจัยสาเหตุที่มีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ 2).เพื่อหาระดับความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยต่างๆที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำของนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ และ
3).เพื่อศึกษาปัญหาและอุปสรรคที่เกิดขึ้นและมีผลกระทบต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของนักศึกษา โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือในการเก็บรวบรวมข้อมูล
เก็บรวบรวมข้อมูลจากนักศึกษามหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำกว่า 2.00 ชั้นปีที่ 1 หลักสูตร 4 ปี ปีการศึกษา 2547 จำนวน 426 คน วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน และสถิติอ้างอิง ได้แก่ สถิติ
ไคว์สแควร์(Chi-Square)เพื่อทดสอบสมมติฐานความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยสาเหตุและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ และใช้สัมประสิทธิ์คราเมอร์วี (Cramer’s V) เพื่อหาระดับความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยสาเหตุแต่ละปัจจัยและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ
ผลการวิจัยพบว่า พฤติกรรมการเรียนซึ่งเป็นปัจจัยสาเหตุหลักในการศึกษาวิจัยครั้งนี้นั้นจากการศึกษาพบว่ากลุ่มตัวอย่างซึ่งเป็นกลุ่มที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำนั้นมีพฤติกรรมการเรียนในทุกๆด้านมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง โดยที่พฤติกรรมการเรียนที่กลุ่มตัวอย่างส่วนใหญ่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุดคือการเข้าเรียนทุกครั้ง ยกเว้นเจ็บป่วยหรือมีธุระ รองลงมาคือจะขยันเรียนมากขึ้นเมื่อรู้ว่าได้คะแนนน้อย รองลงมาคือการทำรายงานเป็นกลุ่มหรือปฏิบัติงานกลุ่มจะมีส่วนร่วมเสมอ พฤติกรรมที่มีค่าเฉลี่ยต่ำที่สุดคือการซักถาม/ตอบคำถามที่อาจารย์ถามในชั้นเรียน ส่วนปัจจัยในด้านระบบการเรียนการสอนในมหาวิทยาลัยมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับปานกลาง โดยที่วิธีการสอนของอาจารย์ผู้สอนมีผลต่อความรู้ความเข้าใจมากที่สุด ในด้านการเข้าร่วมกิจกรรมของมหาวิทยาลัยมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ส่วนปัจจัยในด้านการปรับตัวในการศึกษาระดับมหาวิทยาลัย มีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ปัจจัยในด้านความคิดเห็นที่มีต่อระดับความสามารถในการเรียนของตนเองมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก ปัจจัยในด้านการตั้งเป้าหมายในชีวิตมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก และปัจจัยสุดท้ายคือปัจจัยในด้านการเลือกอาชีพในอนาคตมีค่าเฉลี่ยอยู่ในระดับมาก
จากการทดสอบสมมติฐาน พบว่า พฤติกรรมการเรียนส่วนใหญ่นั้นไม่ใช่สาเหตุของการมีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ ลักษณะทางเศรษฐกิจและสังคม ได้แก่ รายได้เฉลี่ยรวมต่อเดือน รายได้เฉลี่ยรวมต่อเดือนของสมาชิกในครอบครัว การศึกษาของบิดา/มารดา การประกอบอาชีพของบิดา/มารดา ไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ ด้านระบบการเรียนการสอนในมหาวิทยาลัย พบว่า วิธีการสอนของอาจารย์ผู้สอน และการจัดกลุ่มเรียนในแต่ละวิชาที่จัดให้ มีนัยสำคัญทางสถิติ ที่ระดับนัยสำคัญ 0.05 ด้านการเข้าร่วมกิจกรรมของมหาวิทยาลัย ความคิดเห็นที่มีต่อระดับความสามารถของตนเอง การตั้งเป้าหมายในชีวิต และการเลือกอาชีพในอนาคต พบว่าไม่มีนัยสำคัญทางสถิติ แสดงว่าปัจจัยเหล่านี้ไม่ใช่ปัจจัยสาเหตุที่มีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำ
จากการวิเคราะห์หาระดับความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยสาเหตุแต่ละปัจจัยทั้งปัจจัยสาเหตุหลักและปัจจัยรอง ด้วยสัมประสิทธิ์ Cramer’s V นั้นพบว่าระดับความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยต่างๆที่วิเคราะห์นั้นมีความสัมพันธ์กับผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนต่ำอยู่ในระดับที่ต่ำ โดยมีค่าสัมประสิทธิ์ Cramer’s V ตั้งแต่ 0.005-0.171 หรือตั้งแต่ร้อยละ 0.5 ถึงร้อยละ 17.1
ในด้านของปัญหาและอุปสรรคที่เกิดขึ้นและคิดว่ามีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนของกลุ่มตัวอย่าง พบว่าปัญหาและอุปสรรคที่กลุ่มตัวอย่างคิดว่ามีผลต่อผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน ปัญหาและอุปสรรคที่ตอบมามากที่สุดคืออาจารย์ผู้สอน รองลงมาเป็นเรียนไม่เข้าใจ รองลงมาเป็นปัญหาของตนเองคือไม่ตั้งใจเรียน ไม่กระตือรือร้นในการเรียน

 

The study of the relationship between learning behavior and low academic achievement of Dhurakij Pundit University Students was conducted using survey research. The objectives of the study are : 1)to study factors related to low academic achievement of Dhurakij Pundit University Students ,2) to measure the effects of relationship between those factors and Dhurakij Pundit University Students’ low academic achievement , and 3) to investigate problems and difficulties that affect Dhurakij Pundit University Students’ low academic achievement . Questionnaires were used as the instrument to collect data in this study.
The sample consisted of 426 first-year students who were enrolled in the regular four-year undergraduate degree program and had below 2.00 grade point average. Data analysis was performed using descriptive statistics such as frequencies,means,and standard deviations. In addition,Chi-square statistics were also used to test hypothesized relationship between several factors and low academic achievement. In this study,Cramer’s V coefficients were used to investigate the effects between each factor and low academic achievement.
The results indicate that students who had low academic achievement had a moderate score in every aspect of learning behavior. On average , the students scored highest in class attendance,followed by the attempt to spend more time to study after obtaining low examination grades. The third ranked average score was participation in the group projects,while the lowest average score belonged to the category of class participation. The factors related to the university’s course delivery were found moderate,with the lecturers’ teaching methods mostly influencing students’ understanding and learning of the subject matters. The study also indicates that students scored highly in terms of participation in university-wide extracurricular activities.As for the factors for self-adjustment to higher education, it was noted that students’ average score were also high in this dimension. On average,students rate high in their perceived ability to learn in class. Other high average scores included factors of life goals and expectation of future careers.
Based on hypothesis testing, the results show that low academic achievement was not caused by learning behavior . The social and economic characteristics including students’ average monthly allowances/income,average monthly income of family members,parents’level of education and parents’occupations were not statistically significant . The effect of lecturers’ teaching methods as well as arrangement of class sections on student’s low academic achievement was found statistically significant at 0.05 level. Factors of participation in university-wide extracurricular activities, students’ perceived ability to learn in class,life goals and expectation of future careers were not found statistically significant. Consequently,these factors did not have any effect on students’ low academic achievement .
The analysis of relationship between the aforementioned factors and low academic achievement by considering Cramer’s V coefficients shows marginal relationship ,with coefficients ranging from 0.005 to 0.171 ,or 0.05-17.1% .
According to the results of the study, the problems and difficulties that mostly affected students’low academic achievement were lecturers’inadequate teaching methods,followed by students’ lack of understanding of the subject, and lack of motivation and enthusiasm to learn,repectively.

---