การอนุมานสาเหตุความสำเร็จและความล้มเหลวในการเรียน ของนักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล

   วัตถุประสงค์ของการวิจัยครั้งนี้เพื่อศึกษาสภาพการณ์การอนุมานสาเหตุความสำเร็จและความล้มเหลวในการเรียนของนักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล       และวิเคราะห์การอนุมานสาเหตุความสำเร็จและความล้มเหลวในการเรียนของนักศึกษา กลุ่มตัวอย่างเป็นนักศึกษาชั้นปีที่1 จากมหาวิทยาลัยเอกชน  4  แห่ง  คือ    มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์   มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย      มหาวิทยาลัย

หัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ   และมหาวิทยาลัยรังสิต  จำนวนรวม 800  คน  รวบรวมข้อมูลด้วยวิธีให้กลุ่มตัวอย่างตอบแบบวัดการอนุมานสาเหตุความสำเร็จและความล้มเหลว  วิเคราะห์ข้อมูลโดยการทดสอบค่าที และการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว

    ผลการวิจัยพบว่า

    1. นักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนอนุมานสาเหตุความสำเร็จในการเรียนว่าเกิดจากปัจจัยภายในมากกว่าปัจจัยภายนอกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001 โดยปัจจัยภายใน  คือ  อารมณ์ดี   มากที่สุด   นักศึกษาอนุมานสาเหตุความสำเร็จในการเรียนว่ามีความไม่คงที่มากกว่ามีความคงที่     สามารถควบคุมได้มากกว่าไม่สามารถควบคุมได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.001  

    2. นักศึกษามหาวิทยาลัยเอกชนอนุมานสาเหตุความล้มเหลวในการเรียนว่าเกิดจากปัจจัยภายในมากกว่าปัจจัยภายนอกอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01 โดย ปัจจัยภายใน คือ ไม่มีความสามารถ มากที่สุด     นักศึกษาอนุมานสาเหตุความล้มเหลวในการเรียนว่ามีความคงที่มากกว่ามีความไม่คงที่      ไม่สามารถควบคุมได้มากกว่าสามารถควบคุมได้อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.01   

                3. นักศึกษาชายและนักศึกษาหญิงอนุมานสาเหตุความสำเร็จในการเรียนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05     และนักศึกษาชายและนักศึกษาหญิงอนุมานสาเหตุความล้มเหลวในการเรียนไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05  

                4. นักศึกษาที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูง ปานกลาง และต่ำอนุมานสาเหตุความสำเร็จแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05       และนักศึกษาที่มีผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสูง ปานกลาง และต่ำอนุมานสาเหตุความล้มเหลวในการเรียนแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

   5. การอนุมานสาเหตุความสำเร็จของนักศึกษาพบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ในตัวแปร  แรงจูงใจใฝ่สัมฤทธิ์  สถานศึกษาเดิม  การทำงานระหว่างเรียน  สถานภาพทางเศรษฐกิจของครอบครัว   ระดับการศึกษาของผู้ปกครอง .

              6. นักศึกษาที่อาศัยในเขตเมืองและนักศึกษาที่อาศัยในเขตชนบทอนุมานสาเหตุความสำเร็จในการเรียนไม่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05

The purposes of this research were (1) to study the overview of  the  attributions of learning

success and failure of students  in private universities in Bangkok and suburban areas;  (2) to analyze the attributions of learning success and failure of those  students. The sample group was 800 freshmen from Dhurakij Pundit University, The University of the Thai Chamber of Commerce, Huachiew Chalermprakiet University, and Rangsit University. All subjects completed the questionnaire assessing the attributions of learning success and failure. T-test and One - way analysis of variance were used to analyze the data.

            The findings were as follows:-

1. As a whole, students in private universities who attributed their academic success revealed

significantly to internal causal information higher than external causal information (p< 0.001). The internal cause displayed highest was cheerfulness. The subjects reported to the unstable rather than stable causal information, while they revealed to controllable more than uncontrollable causal information (p< 0.001).

            2. The students who attributed their academic failure had significantly higher internal causal information than external causal information (p< 0.01). The internal cause displayed highest was lack of ability. The subjects reported to the stable rather than unstable causal information, while they revealed to uncontrollable more than controllable causal information (p< 0.01).

            3. In case of the attributions for academic success, there was significant difference in the attributional patterns of male and female students (p< 0.05). But in case of the attributions for academic failure, no difference in attributional styles of all students emerged (p< 0.05).

           4.  The students with high, medium and low achievement who attributed for academic success were significantly different statistically at the 0.05 level.  Likewise, students' academic achievement, high, medium and low attributed for academic failure differ significantly at the 0.05 level.        

            5. There was significant difference in causal attribution for academic success due to 1) students’ achievement motivation; 2) school types  3) part-time employment;  4) economic status, and  5) education of parents.

 6. There was no significant difference in causal attribution for academic success displayed to students’ hometown (p< 0.05).

 

 

---