ความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล

การวิจัยครั้งนี้เป็นการสำรวจความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการท่องเที่ยว เชิงนิเวศของเยาวชนในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) วัดความรู้ความเข้าใจเกี่ยวกับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของเยาวชน 2) สำรวจทัศนคติของเยาวชนที่มีต่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ และ 3) สำรวจพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในด้านต่างๆของเยาวชน
ประชากรที่ใช้ในการสำรวจ คือ เยาวชนไทยที่มีภูมิลำเนาอยู่ในเขตกรุงเทพ มหานครและปริมณฑล อายุระหว่าง 11-25 ปี และกำลังศึกษาอยู่ในระดับชั้นมัธยมศึกษาตอนต้น มัธยมศึกษาตอนปลาย และระดับอุดมศึกษา เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูล คือ แบบสอบถาม โดยใช้วิธีการเก็บข้อมูลแบบบังเอิญ (accidental sampling) การวิเคราะห์ข้อมูลใช้โปรแกรมสำเร็จรูปทางสังคมศาสตร์ (SPSS) สถิติที่ใช้ได้แก่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน ทดสอบสมมติฐานโดยใช้ค่าสถิติแบบที (t-test) การวิเคราะห์ความแปรปวน (F-test) และไค-สแควร์ (Chi-Square test) จากการรวบรวมเก็บข้อมูลกลุ่มตัวอย่างจำนวน 404 คน ได้ผลการวิจัยดังต่อไปนี้
1) เยาวชนส่วนใหญ่มีความรู้ความเข้าใจในเรื่องการท่องเที่ยวเชิงนิเวศในระดับปานกลาง โดยเยาวชนในระดับอุดมศึกษามีค่าเฉลี่ยความรู้สูงสุด รองลงมาคือ ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ตามลำดับ ในส่วนของทัศนคติ พบว่า เยาวชนมี ทัศนคติที่ดีต่อการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ โดยเยาวชนในระดับอุดมศึกษามีค่าเฉลี่ยทัศนคติสูงสุด รองลงมา คือ ระดับมัธยมศึกษาตอนปลาย และระดับมัธยมศึกษาตอนต้น ตามลำดับ สำหรับด้านพฤติกรรมการท่องเที่ยวเชิงนิเวศของเยาวชน พบว่า ส่วนใหญ่ร้อยละ 66.0 เคยมีประสบการณ์การท่องเที่ยวเชิงนิเวศ ในขณะที่ร้อยละ 34.0 ไม่เคยมีประสบการณ์ โดยมีสาเหตุหลักมาจาก เยาวชนไม่มีข้อมูล หรือไม่ทราบข้อมูลเกี่ยวกับการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ 2) เยาวชนที่มีอายุ เพศ และระดับการศึกษาแตกต่างกัน มีความรู้และทัศนคติ ในเรื่องการท่องเที่ยวเชิงนิเวศแตกต่างกัน
3) เยาวชนที่มีระดับการศึกษาแตกต่างกัน มีพฤติกรรมในการท่องเที่ยวเชิงนิเวศไม่แตกต่างกันในด้านการเลือกที่พักแรม การใช้จ่าย การเลือกช่วงเวลา และการใช้เวลาในการ ท่องเที่ยวเชิงนิเวศ
สำหรับแนวทางในการส่งเสริมความรู้ ทัศนคติ และพฤติกรรมการท่องเที่ยว เชิงนิเวศของเยาวชน คือ องค์กรและหน่วยงานที่เกี่ยวข้อง ควรมีการเผยแพร่ ประชาสัมพันธ์ และให้ข้อมูลข่าวสาร หรือความรู้ในเรื่องการท่องเที่ยวเชิงนิเวศแก่เยาวชนให้มากขึ้น ให้เห็นความสำคัญและจุดมุ่งหมายของการท่องเที่ยวเชิงนิเวศ รวมทั้งกระตุ้นและส่งเสริมให้เยาวชน มีส่วนร่วมในกิจการท่องเที่ยวเชิงนิเวศให้มากขึ้น โดยอาจพิจารณาเลือกใช้วิธีการดำเนินการ ให้เหมาะสม สอดคล้องกับความต้องการและความสนใจของเยาวชนให้มากที่สุด

This research is a survey of knowledge, attitude and ecotourism behavior of youths in Bangkok and greater metropolitan areas. The objectives are 1) to measure ecotourism knowledge level of the youths 2) to survey their attitudes towards ecotourism and 3) to survey ecotourism behavior of the youths.
The target population is Thai youth living in Bangkok and greater metropolitan areas, aged between 11-25 years old who are studying in junior high schools, senior high schools and universities. The questionnaires were used for collecting data and the samples were selected by means of accidental sampling. The data analysis was done through the SPSS program. The statistics used in the study were percentage, mean and standard deviation. The statistics of t-test, the analysis of variance (F-test) and Chi-Square test were used for testing the hypothesis. From the data collection of 404 samples, the results were as follows:
1) Most of the youths have ecotourism knowledge at a moderate level. If based on educational levels, university youths have the highest average scores, followed by senior high schools and junior high schools respectively. It was also found out that their attitudes towards ecotourism are positive. University youths have the highest average attitude scores, followed by senior high schools and junior high schools respectively. Regarding ecotourism behavior, it was found that 66% of the youths had experiences in ecotourism, on the other hand, 34% had no experiences. The main cause was that they had no information about ecotourism.
2) The youths whose ages, sex, and educational levels are different will have different ecotourism knowledge and attitudes.
3) The youths whose educational levels are different will have no differences in ecotourism behavior for accommodation, travelling expenses, time to visit and time spent for travelling.
The suggestion for promoting knowledge, attitude and ecotourism behavior of the youths is that concerned parties should pay more attention to publicizing and giving more information of ecotourism to make them realize in its goal and importance of this filed. Both public and private organizations should also stimulate and encourage them to participate in more eco-activities and programs by considering appropriate methods which can mostly suit and correspond to their needs and interests.

---