การใช้ภาษาอังกฤษในชุมชนวิชาการของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษา สาขาบริหารธุรกิจ มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์

งานวิจัยนี้มีจุดมุ่งหมายเพื่อศึกษาการใช้ภาษาอังกฤษกับชุมชนนักวิชาการของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจแห่งมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ โดยการเก็บข้อมูลจากนักศึกษาหลักสูตรบริหารธุรกิจมหาบัณฑิตจำนวน 118 คน และหลักสูตรบริหารธุรกิจดุษฎีบัณฑิต จำนวน 13 คน แบ่งเป็นนักศึกษาหญิงจำนวน 78 คน (ร้อยละ 60) นักศึกษาชายจำนวน 53 คน (ร้อยละ 40) ระหว่างภาคการศึกษาที่ 1/ 2552 เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บข้อมูลได้แก่ แบบสอบถามและการสัมมนาโต๊ะกลม ข้อมูลที่เก็บจึงมีทั้งข้อมูลเชิงคุณภาพและข้อมูลเชิงปริมาณ

ผู้วิจัยได้วิเคราะห์ข้อมูลทั้งเชิงคุณภาพและปริมาณ สำหรับการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพนั้น ได้ใช้การวิเคราะห์เนื้อหา ส่วนการวิเคราะห์เชิงปริมาณนั้น สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ได้แก่ ร้อยละ ค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน ทดสอบความแตกต่างของค่าเฉลี่ยด้วย t-test การวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว (One Way ANOVA) และการวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบเพียร์สัน

ข้อค้นพบที่สำคัญมีดังต่อไปนี้
1. นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจแห่งมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ใช้ภาษาอังกฤษในชุมชนวิชาการในระดับต่ำ (M = 2.20) ทั้งนี้ยังได้พบอีกว่า นักศึกษาฯ มีโอกาสใช้ภาษาอังกฤษในระดับต่ำ
2. นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจแห่งมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ได้ระบุทักษะที่ใช้บ่อยที่สุดได้แก่ทักษะการอ่าน ทั้งนี้ยังได้พบอีกว่าการอ่านยังเป็นทักษะที่นักศึกษาฯให้ความใส่ใจและมีความกังวลในการใช้สูง อีกทั้งยังต้องการได้รับการพัฒนาทักษะการอ่านเนื่องจากมีความสำคัญยิ่งต่อการเรียนและการวิจัย
3. การรับรู้ว่าตนเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนนักวิชาการไทยหรือไม่ มีผลต่อระดับการใช้ภาษาอังกฤษของนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจแห่งมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ กล่าวคือ นักศึกษาฯที่รับรู้ว่าตนเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนฯ ใช้ภาษาอังกฤษบ่อยครั้งกว่ากลุ่มที่ไม่ได้ถือว่าตนเป็นส่วนหนึ่งของชุมชนฯ
4. เพศมีผลต่อระดับความต้องการการสนับสนุนทางด้านภาษาอังกฤษ กล่าวคือนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจแห่งมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์เพศหญิงต้องการได้รับการสนับสนุนเกี่ยวกับภาษาอังกฤษมากกว่าเพศชาย
5. ความสัมพันธ์ระหว่างการสนับสนุนทางด้านภาษาอังกฤษกับความสามารถของนักศึกษาฯในการจัดการ/แก้ปัญหาการใช้ภาษาอังกฤษมีนัยสำคัญในเชิงลบ (-.39) กล่าวคือนักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจแห่งมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ที่มีความสามารถในการจัดการ/แก้ปัญหาในระดับต่ำมีความต้องการความช่วยเหลือทางด้านการใช้ภาษาอังกฤษในระดับสูง
6. ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้ความสามารถของนักศึกษาฯในการจัดการ/แก้ปัญหาการใช้ภาษาอังกฤษมีนัยสำคัญในเชิงบวก (.33) กับการรับรู้ความสามารถทางภาษาอังกฤษของตนเองของนักศึกษา กล่าวคือ นักศึกษาระดับบัณฑิตศึกษาสาขาบริหารธุรกิจแห่งมหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์ที่รับรู้ว่าตนมีความสามารถทางด้านภาษาอังกฤษในระดับสูงมีความสามารถในการจัดการ/แก้ปัญหาในระดับสูงเช่นกัน
7. การรับรู้ความสามารถในการใช้ภาษาอังกฤษของนักศึกษา ฯ มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญกับการสนับสนุนทางภาษาอังกฤษที่ต้องการจากมหาวิทยาลัย กล่าวคือ นักศึกษาฯที่รับรู้ว่าตนมีความสามารถทางภาษาอังกฤษในระดับสูง ต้องการการสนับสนุนทางภาษาอังกฤษจากมหาวิทยาลัยต่ำ ส่วนนักศึกษาที่รับรู้ว่าตนมีความสามารถทางภาษาอังกฤษต่ำ บอกว่าตนเองต้องการการสนับสนุนทางภาษาอังกฤษจากมหาวิทยาลัยในระดับสูง

The aim of this study was to investigate the postgraduate students’ English use with other members of the Thai academic community. The instruments of the research were the seven-part questionnaire developed by the researcher and the qualitative data from two roundtable seminars.
The questionnaire was answered by 131 DPU postgraduate students (MBA and DBA), collected during the first semester of the academic year 2009. The two roundtables were conducted in August, 2009. The statistics utilized in analyzing the data were percentage, mean, standard deviation, T-test, One-way ANOVA, and Pearson's product moment correlation coefficient. Qualitative data were analyzed using simple content analysis.
The major findings were as follows:
1. The level of English use within the academic community of the respondents was low (X = 2.20). Like other graduate students in Thailand, the student participants reported that they had limited opportunities to practice or use English.
2. This study revealed that the reading skill was the most important skill for their study and it was their main concern. They said that they needed it to understand texts or related articles for their courses and research work.
3. The analysis found a significant relationship between the student participants’ perceived identity, being or not being part of the Thai academic community, and their use of English within the academic community. The relationship was statistically significant at p > .05. Those who identified themselves as being part of the community were found to use more English.
4. The English support needed from the institution was high. It was found that gender influenced the English support needed. Compared with male participants, the female participants seemed to prefer more English support.
5. The correlation between their coping ability and need of support was significantly negative (-.39). This suggests that those who needed more support were those with lower English ability or vise versa. It was not a surprise, however, to discover that the respondents who said they needed more support were those whose perceived that their English ability was low.
6. However, the correlation between the ability to cope with the demands of English and the overall perceived English ability was significantly positive (.33).
7. This research also revealed the relationship between the subjects' perceived English ability and their support needed from the establishment. The correlation between the two variables was found to be significantly negative (-.28). This suggests that the subjects who needed less support were often those whose English ability was perceived to be higher or vice versa.

---