ปัญหาโทษปรับในประเทศไทย

โทษปรับเป็นโทษทางอาญาประการหนึ่ง ตามประมวลกฎหมายอาญาของไทย มาตรา 18 เป็นมาตรการทางกฎหมายที่บังคับเอากับทรัพย์สินของผู้กระทำความผิดกรณีที่ผู้กระทำความผิดที่ไม่ควรต้องได้รับโทษถึงจำคุกหรือโทษชนิดอื่น และเป็นมาตรการที่สามารถใช้บังคับเอากับทรัพย์สิน ทั้งที่เป็นของบุคคลธรรมดาและนิติบุคคลได้ จุดมุ่งหมายของโทษปรับคือ เพื่อต้องการให้ผู้กระทำความผิดได้รับความเสียหายทางเศรษฐกิจจากการถูกบังคับเอากับทรัพย์สินและเกิดความเข็ดหลาบที่ทำให้ผู้กระทำความผิดรู้สำนึกและไม่กลับมากระทำความผิดซ้ำอีก

สำหรับรูปแบบของการบังคับโทษปรับ มีอยู่ 4 รูปแบบด้วยกัน ได้แก่ (1) การลงโทษปรับตามอัตราขั้นสูงสุด-ต่ำสุด หรือโทษปรับอัตราตายตัว (2) การลงโทษปรับตามจำนวนเท่าของผลประโยชน์ที่จะได้รับ (3) การลงโทษปรับตลอดเวลาที่กระทำความผิด และ (4) โทษปรับที่สอดคล้องกับฐานะทางเศรษฐกิจของผู้กระทำความผิด แต่ประเทศไทย พบว่าประเทศไทยมีการบังคับใช้โทษปรับเพียง 3 รูปแบบเท่านั้น ได้แก่ การลงโทษปรับตามอัตราขั้นสูงสุดต่ำสุด การลงโทษปรับตามจำนวนเท่าของผลประโยชน์ที่จะได้รับ และ การลงโทษปรับตลอดเวลาที่กระทำความผิด

แต่ผลจากการศึกษาประสิทธิภาพของการบังคับใช้โทษปรับในประเทศไทย พบปัญหาและอุปสรรคหลายประการ ได้แก่ โทษปรับในประเทศไทยยังไม่บรรลุวัตถุประสงค์ในการแก้แค้นทดแทน ยังไม่บรรลุวัตถุประสงค์ในการข่มขู่ผู้กระทำความผิด และยังไม่บรรลุวัตถุประสงค์ในการทำให้ผู้กระทำความผิดได้รับความเสียหายทางเศรษฐกิจจากการถูกบังคับเอากับทรัพย์สินมากนัก แต่บรรลุวัตถุประสงค์ในการปรับปรุงแก้ไขผู้กระทำความผิดเป็นอย่างดี และบรรลุวัตถุประสงค์ในการให้โอกาสผู้กระทำความผิดสามารถดำรงชีวิตในอนาคต โดยจะไม่หวนไปกระทำความผิดซ้ำอีก และมีความรับผิดชอบต่อสังคม นอกจากนั้นยังพบปัญหาความไม่มีมาตรฐานในการเปรียบปรับของพนักงานสอบสวนและเจ้าพนักงานฝ่ายปกครองด้วย

ด้วยเหตุนี้ จึงควรได้มีการศึกษามาตรการบังคับโทษปรับในต่างประเทศที่สอดคล้องกับฐานะทางเศรษฐกิจและรายได้ของผู้กระทำความผิด อันได้แก่ โทษปรับระบบวันปรับ (Day Fine) ที่ใช้ในประเทศภาคพื้นยุโรป และโทษปรับที่ใกล้เคียงกับผลประโยชน์ที่ผู้กระทำความผิดได้รับจากการกระทำความผิด มาพิจารณาถึงความเป็นไปได้ที่จะนำมาใช้ในประเทศไทย เพื่อให้สามารถบังคับโทษปรับได้กับผู้กระทำความผิดทุกฐานะได้อย่างมีประสิทธิภาพและเป็นธรรม และในขณะเดียวกันก็บรรลุวัตถุประสงค์ในการทำให้เกิดความสาสมเข็ดหลาบแก่ผู้กระทำความผิด และป้องปรามมิให้มีการกระทำความผิดอีก

Fine is a kind of punishment quoted in Thai Penal Code Article 18 as a criminal sanction that enforce the offenders’ properties without any further punishment such as imprisonment or else. Moreover, fine is enforceable to both individuals and business entities. The main purpose of fine are deterring offenders’ economy and personal ethics that remind them not establish crime again.

Fine can be categorized into four type, (1) Highest-Lowest Fixed Rated Fine (2) Multiplied Fine according to economic damages crime will pay (3) Continuous Fine simultaneous to the period of crime and (4) Fine related to the economic possibility of the offenders or ability to pay. Nevertheless, Thailand has only three type of fines, Highest – Lowest Fixed Rate Fine, Multiplied Fine and Continuous Fine.

As results, the researcher has found that there are such problems and obstacles in enforcement fine in Thailand such as, by Thais opinions, the purpose of fine as a deterrence, a retribution measure and offenders’ economic damages is not accomplished. In contrast, the purpose of fine as rehabilitation and protection of re-offender is successful. Moreover, the researcher has found that the pre-court tariff fine by police and public administrator is unjust and non-standard.

According to above, the study of the foreign fine that simulated to the ability-to–pay of the offender such as Day-Fine or the fine related to the economic damages is supposed to be useful to Thailand to improve the fine to be effective and just to offenders with all economic status. By the way, this sanction development would promote the deterrence and anti-re-offending to all offenders.

---