ภาษาสร้างสรรค์:การใช้ภาพพจน์ในนวนิยายของโสภาค สุวรรณ

งานวิจัยเรื่องภาษาสร้างสรรค์:การใช้ภาพพจน์ในนวนิยายของโสภาค สุวรรณ มีวัตถุประสงค์ ๓ ประการคือ เพื่อศึกษาการใช้ภาพพจน์ประเภทต่างๆ ในนวนิยายของโสภาค สุวรรณ เพื่อศึกษาภาพสะท้อนพฤติกรรมด้านต่างๆในนวนิยายของโสภาค สุวรรณและเพื่อศึกษาศิลปะการใช้ภาษาในการสร้างภาพพจน์ของโสภาค สุวรรณ ซึ่งเป็นนักเขียนร่วมสมัย
ผลการวิจัยพบว่าโสภาค สุวรรณนิยมสร้างสรรค์ภาพพจน์ให้ผู้อ่านเกิดภาพในใจ 4 ประเภทได้แก่ อุปมา อุปลักษณ์ บุคลาธิษฐาน และอติพจน์ด้วยกลวิธีทางตรงและกลวิธีทางอ้อม องค์ประกอบหลักของการสร้างภาพพจน์ประเภทอุปมา อุปลักษณ์ ได้แก่การใช้สิ่งที่ต้องการให้เกิดภาพ สิ่งที่ทำให้เกิดภาพ และคำบ่งชี้ภาพพจน์ คำบ่งชี้ประเภทอุปมา ได้แก่ เหมือน ดุจ ราว ปาน คำบ่งชี้ภาพพจน์ประเภทอุปลักษณ์ปรากฏแต่คำว่า เป็น เท่านั้น คำบ่งชี้ภาพพจน์ประเภทบุคลาธิษฐานคือคำกริยาแสดงอาการของมนุษย์แต่ใช้กับสัตว์ สิ่งของ ส่วนคำบ่งชี้ภาพพจน์ประเภทอติพจน์อยู่ที่การใช้เนื้อความเน้นพิเศษทั้งด้านปริมาณและความรู้สึก และผู้วิจัยยังพบว่าลักษณะเด่นของการสร้างสรรค์ภาพพจน์ให้ผู้อ่านเกิดภาพนั้นเกิดจากการใช้อรรถลักษณ์ [+ สี] [+ แสง] [+ เสียง] [+ลักษณะ] [+อาการ] ที่สอดประสานสัมพันธ์กันอย่างดีระหว่าง[+ สี] [+ แสง] [+ เสียง] [+ลักษณะ] [+อาการ]ของสิ่งที่ต้องการให้เกิดภาพและสิ่งที่ทำให้เกิดภาพ นอกจากนี้โสภาค สุวรรณยังนิยมใช้ภาพพจน์แต่ละประเภทสะท้อนพฤติกรรมด้านต่างๆของคนในสังคม เช่น พฤติกรรมชื่นชมความงาม พฤติกรรมแสดงอารมณ์ พฤติกรรมการใช้คำพูด พฤติกรรมแสดงลักษณะนิสัย เป็นต้น

The aims of this research are to study the usage of figures of speech, the various behaviour shown in parts of speech and the art of language usage in 24 novels written by Sopak Suwan .
It is found that in 24 novels written by Sopak Suwan, 4 kinds of figures of speech are used in direct and indirect strategies. They are simile, metaphor, personification and hyperbole. The important elements of creating those figures of speech are the part of “the thing wanted to create image”, the part of “the thing create the image” and the part of “the markers of each kind of figures of speech”. The markers of simile are like, as and its synonymes. The only marker of metaphor found is “ เป็น /pen/”. The marker of personification are the human action verbs. The markers of hyperbole is the emphasis of what the writer or Sopak Suwan are saying by describing it as far more extreme than it really is especially describing in quality and emotion. It is also found that the emminent of creating the figures of speech in 24 novels written by Sopak Suwan are the arts of using different features : [+color] [+ light] [+ sound] [+ manner] [+ action] in the part of “the thing wanted to create image” and in the part of “the thing create the image” are very related. Furthermore, the various behavior are shown in those figure of speech such as the behaviour of admire, emotion, speaking, and manner.

---